Hoe is het nu met… TrackCura?

De Federatie Medisch Specialisten verzamelde de afgelopen jaren meer dan 300 praktijkvoorbeelden van de transformatie naar passende zorg en de juiste zorg op de juiste plek. Hoe staat het nu met deze projecten? Zijn ze succesvol of niet? Waar komt dat door, en wat kunnen we daarvan leren? In eerste editie van de artikelenreeks ‘Hoe is het nu met?’ delen we de ervaringen van TrackCura.

Bijna een kwart van de klachten op het spreekuur bij de huisarts is huidgerelateerd. Toch blijkt in de praktijk vaak een mismatch te bestaan tussen de diagnose van de huisarts en die van de dermatoloog. Drie jaar geleden ontstond bij dermatoloog Ewout Baerveldt het idee om huisartsen te helpen meer inzicht te krijgen in het effect van behandelingen van huidaandoeningen. Hij ontwikkelde het systeem TrackCura om veronderstelde diagnoses achteraf te vergelijken met de diagnose van de dermatoloog. Met TrackCura worden patronen, misverstanden en mogelijke kennishiaten geidentificeerd en aangepakt. Baerveldt vertelt hoe het project er nu voor staat. Welke tegenslagen en meevallers heeft hij gehad? Wat werkte wel, en wat niet?  

Baerveldt wil huisartsen inzicht geven in hun verwijsgedrag en op basis van data feedback geven en lesmateriaal aanbieden zodat zij hun kennis kunnen verbeteren. ‘Uit onderzoek blijkt namelijk dat meer dan 50% van de diagnoses van de huisarts niet overeenkomt met die van de dermatoloog ‘, vertelt Baerveldt. ‘Gebrek aan kennis kan leiden tot onnodige behandeling, of een te late behandeling, waardoor een patiënt niet tijdig de juiste zorg op de juiste plek krijgt. Zo zie ik bijvoorbeeld vaak dat huisartsen maandenlang onnodige medicatie voorschrijven voordat ze doorverwijzen.’ 

Winst

Omdat er veel verwijzingen zijn naar een relatief kleine groep specialisten – zo’n 13.000 huisartsen verwijzen gemiddeld meer dan 6 patiënten per maand door naar zo’n 600 dermatologen – valt er volgens Baerveldt met een systeem als TrackCura dus veel winst te behalen. ‘TrackCura bevindt zich nu in de fase van proof of concept maar ik wil heel graag toewerken naar zoiets als ParkinsonNet, waarbij zorgverleners regionaal samenwerken, kennis en ervaringen delen en bovendien toegang krijgen tot scholing op maat. Vooral in dat laatste zie ik een grote meerwaarde, huisartsen zouden continu opgeleid moeten worden als het gaat om huidaandoeningen.’   

‘Alleen als het probleem wordt erkend en oplossingen bereikbaar zijn en toegevoegde waarde lijken te hebben, staat men open voor verandering.’

Eerste stap

Het project startte drie jaar geleden met een theoretische voorfase, daarna volgde een pilotfase en inmiddels is het IJsselland Ziekenhuis gestart met een driejarige regionale pilotfase in Rotterdam en omgeving, waaronder Capelle aan den Ijssel. Bij de aanpak van dit soort projecten is de eerste stap om goed uit te zoeken hoe de zorg in de regio is georganiseerd. Baerveldt: ‘Stel jezelf de vraag: Wie zijn je stakeholders? Hoe hebben de huisartsen zich georganiseerd? Is er vraag naar dit systeem? Staan ze er open voor? Dat is essentieel, omdat vernieuwing en aanpassing nu eenmaal tijd kost, en draagvlak nodig heeft. Alleen als het probleem wordt erkend en oplossingen bereikbaar zijn en toegevoegde waarde lijken te hebben, staat men open voor verandering. Probeer dus vooral op tijd in gesprek te gaan met de regionale huisartsorganisaties op lokaal en regionaal niveau.’