Specialist verdient betere behandeling

Financieel Dagblad - Specialist verdient betere behandeling

Henry Verbrugh - Het inkomen van rond 80% van de medisch specialisten in loondienst van de UMC's varieert van plusminus euro 7.000 tot euro 10.000 bruto per maand bij voltijdsdienstverband. Voor avond- en weekenddiensten worden ze extra betaald, maar daarmee horen ze nog niet thuis op welke lijst van 'grootverdieners' dan ook. De resterende 20% van de in de UMC's werkzame medisch specialisten is hoogleraar en verdient 10 tot 20% meer.

Toelagen wegens bijzondere kwalificaties zijn mogelijk, maar slechts een klein percentage (circa 2%) van alle universitair medisch specialisten komt daardoor net boven de inkomensnorm (130% van het gemiddelde salaris van een minister) uit die de overheid van plan is te gaan instellen. Let wel, de inkomensnorm is er nu nog niet en is dus niet het gemiddelde ministersalaris zoals in 'Topsalaris arts in loondienst' (FD 28 juli) wordt gesuggereerd!

Jaarlijks maakt het ministerie van Binnenlandse Zaken de cijfers bekend op grond van de Wet Openbaarmaking uit Publieke middelen gefinancierde Topinkomens (Wopt). Volgens die wet moeten organisaties die onder deze wet vallen gegevens openbaar maken van functionarissen waarvan de beloning in enig jaar boven het gemiddeld ministersalaris (in 2009 lag dat op euro188.000) uitkomt. Dit bedrag mag dus niet worden verward met de eerder genoemde inkomensnorm.

Bovendien gaf de minister van Binnenlandse Zaken vorig jaar aan dat de normering van inkomens zich zal beperken tot de bestuurders in de semi-publieke sector. De minister schreef: 'Anders dan in de ambtelijke structuur is het in delen van de semi-publieke sector niet ongebruikelijk dat een functionaris vanwege zijn specialistische kennis, buitengewoon talent of (internationale) marktwaarde een bezoldiging ontvangt die uitstijgt boven dat van de hoogst leidinggevende of bestuurder'. Dat een klein aantal hoogleraren en andere topspecialisten met bijzondere vaardigheden en (inter)nationaal aanzien boven de norm zit past dus binnen het beleid van de overheid. Patiënten en studenten gaan naar de UMC's om daar door topdokters te worden behandeld of opgeleid. Een deel van de topinkomens berust trouwens op garantieregelingen uit het verleden (in 1999 werden de vrije praktijken binnen de UMC's opgeheven en de werkzame specialisten daarvoor gecompenseerd) die vanwege natuurlijk verloop de komende jaren zullen verdwijnen.

Kortom, de inkomens van de meeste specialisten in loondienst liggen beduidend lager dan in het FD-artikel wordt voorgesteld. Specialisten werken hard, ze zijn bepalend voor de hoge kwaliteit van de Nederlandse universitair medische centra en verdienen een betere behandeling door de media!