Nieuwe richtlijn Kindermishandeling door Falsificatie
De richtlijn Kindermishandeling door Falsificatie (KMdF) helpt zorgverleners om deze vorm van kindermishandeling sneller te vermoeden, adequaat te handelen en vroegtijdig samen te werken. Bij KMdF worden somatische of psychische symptomen bij een kind gefingeerd, gefalsificeerd of toegebracht door een ouder of verzorger. Dit kan ernstige gevolgen hebben voor de ontwikkeling van het kind door onder andere onnodige medische ingrepen, langdurige ziekenhuisopnames en forse beperkingen in het dagelijks leven.
Inhoud van de richtlijn
Deze richtlijn richt zich op vroegtijdige signalering, samenwerking tussen professionals en een zorgvuldige uniforme aanpak. Enkele belangrijke onderdelen uit de richtlijn zijn:
- Definitie: De eerste module beschrijft de definitie van de term Kindermishandeling door Falsificatie, en maakt duidelijk waarom voor deze nieuwe term is gekozen. Voorheen werd de term Pediatric Condition Falsification (PCF) gebruikt. De term Inconsistente presentatie wordt geïntroduceerd als een waarschuwingssignaal, om de vroegsignalering van KMdF, maar ook de samenwerking met de ouder(s), gericht op herstel, te bevorderen.
- Herkenning en signalering: Hoe herken je signalen die kunnen wijzen op KMdF, en hoe bepaal je of er reden is tot zorg? De richtlijn beschrijft de meest voorkomende signalen en symptomen.
- Samenwerking tussen professionals: De richtlijn benadrukt het belang van een vroegtijdige en nauwe samenwerking tussen specialisten, met name met de vertrouwensarts, zodat sneller de juiste stappen kunnen worden gezet.
- Communicatie met ouders en kinderen: De richtlijn biedt praktische adviezen voor zorgverleners om zorgvuldig en professioneel het gesprek aan te gaan met ouders en kinderen.
- Juridische aspecten: De richtlijn legt uit welke juridische aspecten een rol kunnen spelen en hoe zorgverleners hiermee om kunnen gaan zonder dat handelingsverlegenheid ontstaat.
- Follow-up: De belangrijkste aandachtspunten voor de, vaak langdurige, follow-up van kind en gezin, de samenwerking van de ketenpartners, gezondheidszorg en hulpverlening worden in deze laatste module besproken.
Samenwerking
De richtlijn is ontwikkeld op initiatief van de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde (NVK) en de Vereniging Vertrouwensartsen Kindermishandeling en Huiselijk Geweld (VVAK), in samenwerking met chirurgen (NVvH), neurologen (NVN), psychiaters (NVvP), verpleegkundigen en verzorgenden (V&VN), artsen jeugdgezondheidszorg (AJN), huisartsen (NHG) en patiëntenorganisatie Stichting Kind & Ziekenhuis. Het traject is begeleid door het Kennisinstituut van de Federatie Medisch Specialisten. Financiering is afkomstig van de Stichting Kwaliteitsgelden Medisch Specialisten (SKMS).